Op (werk)reis naar Tetebatu op Lombok

Ik maak zeker elk jaar wel een reis voor mijn werk. Soms meer – ik weet het, ik heb een rotbaan 😉 Normaal gesproken ga ik dan alleen op reis en zorgt Steef voor al het reilen en zeilen thuis. Maar deze keer kon ik het dichter bij huis opzoeken … we gingen namelijk naar ons buureiland Lombok! 

Voor het geval je het niet wist: ik heb met mijn gezin een poos op Bali gewoond. Vandaar dat het een trip in eigen land was, we woonden namelijk in Indonesië. Al jaren werk ik daar samen met enthousiaste gidsen en vriendelijke hoteleigenaren. Tijd om ze eens in het echt te ontmoeten. Maar ook om te testen of de activiteiten wel kidsproof zijn. Dus ja, de hele familie moest “aan het werk” 😉 

Als je aankomt op Lombok, voel je meteen al het verschil met Bali. Wij kwamen werkelijk vrijwel geen toerist tegen. Op de weg zie je van alles gebeuren; ogen te kort! Er wordt nog veel gedaan met paard en wagen, scootertjes vol met kippen, hele schoolklassen in de laadbak van een pick-up en op elke hoek van de straat het schelle geluid van de gebeden van de moskee. Oordoppen op Lombok zijn geen overbodige luxe, want het bidden begint ’s morgens al vroeg. 

Tetebatu is een klein dorp, zo’n ons-kent-ons dorp en Ron loodst je werkelijk overal naar binnen. Voor we het weten zitten we aan de vers gebakken kroepoek en vangen de meiden kikkervisjes samen met Ron zijn buurjongens. De tour met Ron is altijd privé. Hij kijkt even wat voor vlees hij in de kuip heeft en past de dag daarop aan. Neem in ieder geval je zwemspullen mee, want even plonzen bij de watervallen doe je sowieso! En trek dichte schoenen of sandalen aan zodat je niet weg glibbert op de smalle paadjes tussen de rijstvelden. Onze dochters zijn 5 en 3 als we deze wandeling doen en zeker geen liefhebbers van lopen. Dit is allemaal geen big deal. Ron neemt er zo nu en dan eentje op zijn rug en pas de afstanden aan. Hij heeft zelf ook kinderen dus weet precies hoe je ze af kunt leiden als ze het even zat zijn. Vlindertjes vangen, bootjes maken van bladeren … je zou deze man wel willen inhuren voor je kinderverjaardag! 

Tijdens deze wandeling krijg ik het gevoel het échte Indonesië te zien. We kleien een potje bij de pottenbakker, maar zonder het gevoel te hebben dat dit opgezet was voor toeristen. Snap je wat ik bedoel? We lopen over zanderige paadjes door het kleine dorp en iedereen probeert met handen en voeten een praatje met ons aan te knopen. Jeetje, wat heb ik genoten van deze ochtend. Je sluit af met een lunch in de lokale warung. Een warung zoals hij bedoeld is; plastic stoelen, een vies zeiltje over de tafel heen en alles wat je besteld is even lekker. 

Teruggekomen bij ons fijne hotel ploffen we op de zitzak met een koud drankje. Zo’n wandeling in de volle zon gaat je niet in de koude kleren zitten. Een zwembad hebben ze niet in Tetebatu, maar die duik bij de waterval maakt dat gemis meer dan goed. 

Wij sliepen twee nachten in Tetebatu. Wanneer je wat langer blijft zou je nog een ochtend kunnen tuben op de rivier. Op ongeveer een uur rijden (al weet je dat op Lombok nooit helemaal zeker 😉 ligt een verfrissende rivier waar je op oude vrachtwagenbanden de rivier af stroomt. Je dobbert door een levend schilderij van rijstvelden en jungle. Het lijkt bijna niet echt maar dat geldt wel voor meer hier op het prachtige en pure Lombok.